Οι επιστήμονες πειραματίστηκαν με τρία είδη διατροφής: Επεξεργασμένων τροφίμων, πλουσίων σε λίπος και ζάχαρη, παραδοσιακών φαγητών με κρέας, πατάτες και λαχανικά και υγιεινή διατροφή με σαλάτες, φρούτα και ψάρι. Τα παιδιά υποβλήθηκαν σε τεστ IQ σε ηλικία οκτώμισι ετών. Οι ερευνητές έλαβαν υπόψιν τους το μορφωτικό επίπεδο της μητέρας τους, την κοινωνική τάξη και τη διάρκεια θηλασμού. Η διατροφή επεξεργασμένων τροφίμων σχετίστηκε με χαμηλότερο IQ στην ηλικία των οκτώμισι ετών, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι διατροφικές συνήθειες έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις. "Η ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι πολύ πιο γρήγορη στις μικρότερες ηλικίες. Ό,τι συμβαίνει αργότερα είναι μικρότερης σημασίας", δήλωσε η καθηγήτρια Πολίν Εμέτ, που ηγήθηκε της έρευνας του Πανεπιστημίου. Ωστόσο οι συνέπειες των διατροφικών συνηθειών των παιδιών στη νοημοσύνη τους κρίθηκαν σχετικά μικρές από άλλους ερευνητές, όπως επισημαίνει το πρακτορείο BBC. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Journal of Epidemiology and Community Health. |
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
Η διατροφή των παιδιών σχετίζεται με τη νοημοσύνη τους
Τα μικρόβια αντιστέκονται στα αντιβιωτικά
Εντείνεται το πρόβλημα αντίστασης των μικροβίων στα αντιβιοτικά. Η επιβράδυνση στην έρευνα και την ανάπτυξη νέων αντιβιοτικών για την αντιμετώπιση ανθεκτικών μικροβίων μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση όπως αυτή πριν την ανακάλυψη της πενικιλίνης στις αρχές του 20ου αιώνα, προειδοποιούν οι επιστήμονες.«Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το μεγάλο πρόβλημα της αντίστασης -των παθογόνων στα αντιβιοτικά- που έχει εξελιχθεί σε μια παγκόσμια κρίση», επισήμανε η Ούρσουλα Τεουρετζμπάχερ του Κέντρου Αντιμετώπισης Λοιμωδών Νοσημάτων της Βιέννης, από τη Βοστώνη όπου πραγματοποιείται το ετήσιο Συνέδριο για τα Λοιμώδη Νοσήματα και την Χημειοθεραπεία (ICAAC).
Η ίδια υπογράμμισε «τον τεράστιο αριθμό περιπτώσεων (πολυανθεκτικότητας μικροβίων) για τις οποίες δεν υπάρχουν πλέον αποτελεσματικά αντιβιοτικά». «Και αν εξετάσουμε τα νέα αντιβιοτικά που έχουν κυκλοφορήσει ή αυτά που ακόμα παρασκευάζονται στα εργαστήρια είναι σαφές πως η φαρμακοβιομηχανία δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ιατρικής», συμπλήρωσε.
Σύμφωνα με τον Γκάρι Νόελ, από το αμερικανικό εργαστήριο Johnson and Johnson, σήμερα παράγονται τα μισά αντιβιοτικά σε σχέση με πριν από δέκα χρόνια. Επικαλούμενος έρευνες, τόνισε πως τα πρώτα αντιβιοτικά που θα στοχεύουν την πολυανθεκτικότητα των μικροβίων είναι πολύ πιθανό να κυκλοφορήσουν στην αγορά μετά τέσσερα χρόνια.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση στην έρευνα και την ανάπτυξη νέων αντιβιοτικών, απαιτείται μια νέα προσέγγιση που δεν θα βασίζεται μόνο στο μοντέλο που προτείνει την επιστροφή στις επενδύσεις, εξήγησε η Δρ Τεουρετζμπάχερ. Η ίδια ανέφερε πολλές προτάσεις που έχουν προωθηθεί, όπως για παράδειγμα η συνεργασία ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, και έχουν αποδειχθεί επιτυχημένες στην δημιουργία θεραπειών εναντίον μολυσματικών ασθενειών.
Η λοιμωξιολόγος επέμεινε στην ανάγκη να ενισχυθούν και να εναρμονιστούν οι νόμοι κάθε χώρας που ισχύουν στον τομέα αυτό, ώστε να περιοριστεί η υπερβολική χρήση των αντιβιοτικών, που κάνει τα μικρόβια πολυανθεκτικά απέναντι σε ένα ευρύ φάσμα φαρμάκων.
Όλα τα μέτρα είναι αναγκαία για να μην επιστρέψουμε στην ίδια κατάσταση που βρισκόμαστε πριν την ανακάλυψη της πενικιλίνης, επισήμανε.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Ένας στους δύο άνδρες έχει τον ιό HPV
Ένας στους δύο άνδρες μπορεί να έχει ήδη μολυνθεί με τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), που προκαλεί καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και άλλες μορφές καρκίνου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που ενισχύει το επιχείρημα για εμβολιασμό και των αγοριών κατά του συγκεκριμένου ιού. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Αννα Τζιουλιάνο του Ερευνητικού Ινστιτούτου και Κέντρου Καρκίνου Λι Μόφιτ της Φλόριδα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό The Lancet, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν το ποσοστό μόλυνσης από τον ιό HPV σε δείγμα άνω των 1.100 ανδρών σε τρεις χώρες (ΗΠΑ, Μεξικό, Βραζιλία) και βρήκαν ότι φτάνει το 50%. Οι επιστήμονες επίσης συμπέραναν ότι ο ρυθμός με τον οποίο οι άνδρες κολλάνε τον ιό, είναι πολύ όμοιος με τον ρυθμό των γυναικών. Περίπου το 6% των ανδρών κάθε χρόνο θα μολυνθούν από το στέλεχος 16 του ιού, το οποίο ευθύνεται για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας στις γυναίκες και για άλλες μορφές καρκίνου στους άνδρες. «Η βιολογία φαίνεται πολύ όμοια σε άνδρες και γυναίκες. Αυτό που διαφέρει στους άνδρες, είναι ότι έχουν υψηλότερο ποσοστό γενετήσιων μολύνσεων από τον HPV στη διάρκεια της ζωής τους», δήλωσε η Τζιουλιάνο. Σύμφωνα με την μελέτη, οι γυναίκες φαίνεται ότι τα καταφέρνουν καλύτερα να απαλλαχθούν από μία μόλυνση του συγκεκριμένου ιού, ενώ οι άνδρες «ξεφορτώνονται» δυσκολότερα τον HPV, με συνέπεια, στη συνέχεια, να μολύνονται και οι γυναίκες με τον ιό. Ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι η νέα έρευνα ενισχύει την πεποίθηση για την ανάγκη εκτεταμένου εμβολιασμού και των αγοριών, τόσο προληπτικά για τα ίδια, όσο και για την προστασία των συντρόφων τους, όταν μελλοντικά θα έχουν σεξουαλικές επαφές. Ήδη οι υγειονομικές Αρχές συνιστούν τον εμβολιασμό γυναικών και κοριτσιών σε ηλικία 11 έως 26 ετών. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο δεύτερος πιο συχνός καρκίνος στις γυναίκες διεθνώς. Ορισμένα στελέχη του ιού HPV προκαλούν άλλες μορφές καρκίνου, όπως στα γεννητικά όργανα και στο στόμα. Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ |
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Βρήκαν το γονίδιο που ρυθμίζει τις ώρες του ύπνου!
Πολλοί άνθρωποι νιώθουν σαν "ζόμπι" αν δεν κοιμηθούν τουλάχιστον οκτώ ώρες και άλλοι είναι φρέσκοι-φρέσκοι με πέντε ώρες ύπνο το πολύ. Τώρα, για πρώτη φορά, οι γενετιστές εντόπισαν ένα γονίδιο στο γενικό πληθυσμό, το οποίο φαίνεται να επηρεάζει το γιατί μερικοί πρέπει να κοιμούνται περισσότερο από άλλους.
Ο ύπνος επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως, για παράδειγμα, από το βάρος του σώματος: όσο μεγαλύτερος είναι ο δείκτης σωματικής μάζας ενός ανθρώπου, τόσο λιγότερο γενικά κοιμάται. Οι επιστήμονες μελέτησαν δείγματα DNA 4.260 ατόμων από επτά χώρες, από την Ιταλία έως την Εσθονία, και τα συσχέτισαν με τις συνήθειες ύπνου που ανέφεραν οι εθελοντές. Οι ερευνητές, στη συνέχεια, αναζήτησαν γενετικούς παράγοντες που είναι κοινοί σε εκείνους τους ανθρώπους που κοιμούνται περισσότερο ή λιγότερο.
Με αυτό τον τρόπο, εντόπισαν ένα γονίδιο, το ABCC9, το οποίο φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά τη διάρκεια του ύπνου. Όταν έχουν τη δυνατότητα να κοιμηθούν όση ώρα θέλουν, όσοι διαθέτουν δύο αντίγραφα μιας παραλλαγής αυτού του γονιδίου, κοιμούνται κατά μέσο όρο 6% λιγότερο από όσους έχουν δύο αντίγραφα από μια δεύτερη παραλλαγή του ίδιου γονιδίου ή περίπου 7,5 ώρες έναντι 8 ωρών.
Το γονίδιο ABCC9 κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη, τη SUR2, που εμπλέκεται στο "κύκλωμα του καλίου", το οποίο διοχετεύει ιόντα καλίου στα κύτταρα. Όταν οι ερευνητές απενεργοποίησαν αυτό το γονίδιο σε μύγες στο εργαστήριο, αυτές κοιμήθηκαν πολύ λιγότερο σε σχέση με τις άλλες που δεν είχαν υποστεί τη γενετική μετάλλαξη.
Μέχρι στιγμής, έχει βρεθεί και ένα άλλο γονίδιο, το Dec2, που επηρεάζει τη διάρκεια του ύπνου, όμως αυτό έχει εντοπιστεί μόνο σε μερικές οικογένειες και όχι γενικά στον ανθρώπινο πληθυσμό. Το ABCC9 είναι το πρώτο γονίδιο που εμφανίζεται να σχετίζεται στενά με τη διάρκεια του ύπνου σε όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο σε μερικές ομάδες του πληθυσμού.
Επειδή η πρωτεΐνη SUR2, που ελέγχεται από το γονίδιο ABCC9, εμπλέκεται επίσης στο διαβήτη και στην καρδιοπάθεια, όπως δήλωσαν οι γερμανοί ερευνητές, η ανακάλυψή τους μπορεί να ενδιαφέρει και όσους επιστήμονες ασχολούνται με αυτές τις παθήσεις και το πώς αλληλοεπηρεάζονται με τη διάρκεια του ύπνου ενός ασθενούς.
Πηγή
Ο ύπνος επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως, για παράδειγμα, από το βάρος του σώματος: όσο μεγαλύτερος είναι ο δείκτης σωματικής μάζας ενός ανθρώπου, τόσο λιγότερο γενικά κοιμάται. Οι επιστήμονες μελέτησαν δείγματα DNA 4.260 ατόμων από επτά χώρες, από την Ιταλία έως την Εσθονία, και τα συσχέτισαν με τις συνήθειες ύπνου που ανέφεραν οι εθελοντές. Οι ερευνητές, στη συνέχεια, αναζήτησαν γενετικούς παράγοντες που είναι κοινοί σε εκείνους τους ανθρώπους που κοιμούνται περισσότερο ή λιγότερο.
Με αυτό τον τρόπο, εντόπισαν ένα γονίδιο, το ABCC9, το οποίο φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά τη διάρκεια του ύπνου. Όταν έχουν τη δυνατότητα να κοιμηθούν όση ώρα θέλουν, όσοι διαθέτουν δύο αντίγραφα μιας παραλλαγής αυτού του γονιδίου, κοιμούνται κατά μέσο όρο 6% λιγότερο από όσους έχουν δύο αντίγραφα από μια δεύτερη παραλλαγή του ίδιου γονιδίου ή περίπου 7,5 ώρες έναντι 8 ωρών.
Το γονίδιο ABCC9 κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη, τη SUR2, που εμπλέκεται στο "κύκλωμα του καλίου", το οποίο διοχετεύει ιόντα καλίου στα κύτταρα. Όταν οι ερευνητές απενεργοποίησαν αυτό το γονίδιο σε μύγες στο εργαστήριο, αυτές κοιμήθηκαν πολύ λιγότερο σε σχέση με τις άλλες που δεν είχαν υποστεί τη γενετική μετάλλαξη.
Μέχρι στιγμής, έχει βρεθεί και ένα άλλο γονίδιο, το Dec2, που επηρεάζει τη διάρκεια του ύπνου, όμως αυτό έχει εντοπιστεί μόνο σε μερικές οικογένειες και όχι γενικά στον ανθρώπινο πληθυσμό. Το ABCC9 είναι το πρώτο γονίδιο που εμφανίζεται να σχετίζεται στενά με τη διάρκεια του ύπνου σε όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο σε μερικές ομάδες του πληθυσμού.
Επειδή η πρωτεΐνη SUR2, που ελέγχεται από το γονίδιο ABCC9, εμπλέκεται επίσης στο διαβήτη και στην καρδιοπάθεια, όπως δήλωσαν οι γερμανοί ερευνητές, η ανακάλυψή τους μπορεί να ενδιαφέρει και όσους επιστήμονες ασχολούνται με αυτές τις παθήσεις και το πώς αλληλοεπηρεάζονται με τη διάρκεια του ύπνου ενός ασθενούς.
Πηγή
Ψάχνοντας το “γκέι” γονίδιο
Πολλοί πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι σε μεγάλο βαθμό κληρονομική, και πράγματι, οι στατιστικές σχέσεις το επιβεβαιώνουν. Αν ένας άνδρας είναι ετεροφυλόφιλος, ο αδερφός του έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι. Αν όμως ο άνδρας είναι γκέι, τότε ο αδερφός του έχει 12% πιθανότητα να είναι κι αυτός γκέι. Αν ο αδελφός ενός γκέι άνδρα είναι δίδυμος, τότε έχει 24% πιθανότητα να είναι γκέι, κι αν είναι πανομοιότυπος δίδυμος (από το ίδιο ωάριο) η πιθανότητα ανεβαίνει στο 50%. Επίσης, η πανομοιότυπη δίδυμη αδελφή μια λεσβίας γυναίκας έχει 50% πιθανότητα να είναι κι αυτή λεσβία. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι η ομοφυλοφιλία έχει σαφώς βιολογική βάση, αλλά δημιουργούν και ορισμένα ερωτήματα.
Αφού οι πανομοιότυποι δίδυμοι έχουν ακριβώς ίδια γονίδια, γιατί στις μισές περιπτώσεις υπάρχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις; Βέβαια, ποτέ οι πανομοιότυποι δίδυμοι δεν είναι στην πραγματικότητα αυτό που λέει λέξη, και πάντα υπάρχουν διαφορές π.χ. αν ο ένας είναι αριστερόχειρας, ο άλλος έχει 76% πιθανότητα να είναι αριστερόχειρας και όχι 100%.
Από την άλλη πλευρά όμως, οι δίδυμοι μεγαλώνουν σε ένα πολύ κοινό περιβάλλον και δεν αποκλείεται η στενή στατιστική σχέση της ομοφυλοφιλίας που υπάρχει μεταξύ τους να οφείλεται σε κοινές επιδράσεις και όχι στα γονίδια. Για να αφαιρέσουν την επίδραση τους περιβάλλοντος, οι ερευνητές έστρεψαν την προσοχή τους σε πανομοιότυπους διδύμους που διαχωρίστηκαν μετά την γέννησή τους και μεγάλωσαν σε διαφορετικές οικογένειες. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, βρήκαν ότι μεταξύ των γυναικών δεν υπάρχει συσχέτιση. Δηλαδή η πανομοιότυπη δίδυμη αδελφή μιας λεσβίας γυναίκας που έχει μεγαλώσει σε διαφορετικό περιβάλλον δεν έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι λεσβία από 1,5%, όσο είναι ο μέσος όρος. Συνεπώς η βιολογία δεν μπορεί να εξηγήσει την ομοφυλοφιλία στην περίπτωση των γυναικών. Στους άνδρες όμως εμφανίζεται και πάλι η αυξημένη πιθανότητα του 50% όταν οι πανομοιότυποι δίδυμοι έχουν μεγαλώσει σε διαφορετικό περιβάλλον.
Καθώς η ομοφυλοφιλία φαίνεται να είναι σε σημαντικό βαθμό κληρονομική -τουλάχιστον στους άνδρες- οι γενετιστές έψαξαν να βρουν αν υπάρχει ‘γκέι’ γονίδιο.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η κληρονομική ομοφυλοφιλία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από τη μητέρα. Όταν ένας άνδρας είναι γκέι, οι συγγενείς από την πλευρά της μητέρας έχουν αυξημένη πιθανότητα να είναι ομοερωτικοί, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για τους συγγενείς από την πλευρά του πατέρα. Αν λοιπόν υπάρχει ‘γκέι’ γονίδιο, φαίνεται πως αυτό κληρονομείται από τη μητέρα και όχι από τον πατέρα, τουλάχιστον στην συντρηπιτική πλειονότητα των περιπτώσεων. Από την άλλη πλευρά βέβαια, το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών αφήνει απογόνους.
Μια μελέτη που δημιούργησε μεγάλες επιστημονικές διαμάχες γύρω από την κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας δημοσιεύτηκε το 1993 από τον Αμερικανό ερευνητή Ντιν Χάμερ. Ο Χάμερ, αφού εξέτασε 40 ζεύγη ομοφυλόφιλων αδερφών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πράγματι υπάρχει ‘γκέι’ γονίδιο και βρίσκεται στο χρωμόσωμα Χ το οποίο κληρονομείται από τη μητέρα, και ειδικότερα βρίσκεται σ’ ένα τμήμα του που αποκαλείται Χq28. Το συμπέρασμα προκάλεσε μεγάλη έξαψη ανάμεσα στους γενετιστές και ακολούθησαν πολλές άλλες έρευνες. Όμως, οι νέες έρευνες αυτές ήρθαν σε σύγκρουση με το συμπέρασμα του Χάμερ, ο οποίος κατηγορήθηκε για λάθος χειρισμό δεδομένων. Ο ίδιος ο Χάμερ παραδέχτηκε δημόσια την περιορισμένη ισχύ της μελέτης του. Δήλωσε πάντως πως πιστεύει ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία είναι μόνο κατά 50% κληρονομική. Καθώς όμως το ανθρώπινο γονιδίωμα έχει εξ’ ολοκλήρου αναλυθεί ‘γκέι’ γονίδιο δεν έχει βρεθεί, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα από ένα στατιστικό στοιχείο. Ενώ ο πρώτος γιος έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι, ο δεύτερος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από τον πρώτο να είναι και αυτός γκέι, ενώ ο τρίτος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από το δεύτερο γιο να είναι επίσης γκέι. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα. Πάντως, με βάση αυτό το στατιστικό στοιχείο, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία ίσως τελικά να έχει σχέση με ορισμένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στο έμβρυο, κάτι που βέβαια αυξάνει την πιθανότητα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον αριθμό των κυήσεων. Έτσι η κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας μπορεί να μην οφείλεται σε κάποιο γονίδιο αλλά στο “περιβάλλον” που δημιουργείται κατά τη διάρκεια του τοκετού μέσα στη μήτρα. Υπό αυτή την έννοια οι κληρονομικοί παράγοντες μπορεί να μην είναι ‘γενετικοί’ αλλά ‘επιγενετικοί’.
Ο Αμερικανός γενετιστής Σβεν Μπόκλαντ που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο καθορίζονται τις σεξουαλικές προτιμήσεις πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία δεν οφείλεται σε κάποιο γονίδιο αλλά σε γονιδιακή ‘απορύθμιση’. Σύμφωνα με τον Μπόκλαντ η πλήρης ανάλυση των 46 ανθρώπινων χρωμοσωμάτων μπορεί να δείξει ποιες ‘επιγενετικές’ αλλαγές ευθύνονται για την ομοφυλοφιλία αλλά μια τέτοια μελέτη που θα περιελάμβανε 10 ζεύγη διδύμων κοστίζει σήμερα 200 εκατομμύρια δολάρια. Κανένας κρατικός προϋπολογισμός δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσει μια τόσο ακριβή έρευνα όσο διαρκεί η σημερινή οικονομική κρίση στις ΗΠΑ κι έτσι οι απαντήσεις στα ερωτήματα γύρω από τη κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας έχουν προς το παρόν αναβληθεί.
Για πρώτη φορά δημιουργήθηκε σπέρμα στο εργαστήριο
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι άνδρες, των οποίων το σπέρμα είναι αδύναμο για τεκνοποίηση, μπορούν να ελπίζουν ότι στο μέλλον θα έχουν στη διάθεσή τους νέα "όπλα", καθώς Ιάπωνες επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν στο εργαστήριο σπέρμα ενός θηλαστικού, συγκεκριμένα ποντικιού.
Πρόκειται για ένα σημαντικό επίτευγμα, καθώς κάτι τέτοιο μέχρι τώρα εθεωρείτο αδύνατο. Οι βιολόγοι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν σπέρμα έξω από το σώμα εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, χωρίς όμως επιτυχία.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Γιοκοχάμα, με επικεφαλής τον ουρολόγο και βιολόγο Τακεχίκο Ογκάβα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το "Science", το "New Scientist" και τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντιπέντεντ", ανέπτυξαν το σπέρμα σε μία καλλιέργεια χρησιμοποιώντας τμήματα ιστών από τους όρχεις νεογέννητων ποντικιών, και στη συνέχεια απέδειξαν ότι το εργαστηριακό σπέρμα μπορούσε να γονιμοποιήσει ωάρια θηλυκών ποντικιών, οδηγώντας στη γέννηση υγιών ζώων. Η διαδικασία παραγωγής του σπέρματος διήρκεσε περίπου δύο μήνες.
"Θέλω να χρησιμοποιήσω την μέθοδό μας και σε άλλα μεγαλύτερα είδη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων", δήλωσε ο Ογκάβα, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η νέα τεχνική θα βοηθήσει να αποκαλυφθούν οι μοριακοί μηχανισμοί για τη δημιουργία του ανθρώπινου σπέρματος και τελικά θα οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την ανδρική υπογονιμότητα.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Γιοκοχάμα, με επικεφαλής τον ουρολόγο και βιολόγο Τακεχίκο Ογκάβα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το "Science", το "New Scientist" και τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντιπέντεντ", ανέπτυξαν το σπέρμα σε μία καλλιέργεια χρησιμοποιώντας τμήματα ιστών από τους όρχεις νεογέννητων ποντικιών, και στη συνέχεια απέδειξαν ότι το εργαστηριακό σπέρμα μπορούσε να γονιμοποιήσει ωάρια θηλυκών ποντικιών, οδηγώντας στη γέννηση υγιών ζώων. Η διαδικασία παραγωγής του σπέρματος διήρκεσε περίπου δύο μήνες.
"Θέλω να χρησιμοποιήσω την μέθοδό μας και σε άλλα μεγαλύτερα είδη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων", δήλωσε ο Ογκάβα, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η νέα τεχνική θα βοηθήσει να αποκαλυφθούν οι μοριακοί μηχανισμοί για τη δημιουργία του ανθρώπινου σπέρματος και τελικά θα οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την ανδρική υπογονιμότητα.
http://health.ana-mpa.gr/fthema.php?id=8060
Ενα γονίδιο για τον αλκοολισμό
Κληρονομικά χαρακτηριστικά έχει η ροπή προς τα οινοπνευματώδη ποτά
Ενα γονίδιο ίσως ευθύνεται για την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
Ουάσιγκτον
Πολλοί έχουν παρατηρήσει ότι η ροπή προς το αλκοόλ αποτελεί συχνά οικογενειακό «χαρακτηριστικό», κανείς όμως δεν είχε εξακριβώσει αν αυτό θα έπρεπε να αποδοθεί στην κληρονομικότητα ή στην επιρροή που ασκεί το περιβάλλον. Τώρα οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρήκαν μια απτή απόδειξη υπέρ του κληρονομικού παράγοντα σε ένα γονίδιο.
Στο κέντρο της ηδονής
Διεξάγοντας πειράματα με ποντικούς Αμερικανοί ερευνητές παρατήρησαν ότι το γονίδιο TLR4, το οποίο κωδικοποιεί για την παραγωγή μιας πρωτεΐνης στην αμυγδαλή του εγκεφάλου, συνδέεται άμεσα με την επιθυμία για υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Η αμυγδαλή _ γνωστή και ως «το κέντρο ηδονής» του εγκεφάλου _ είναι μια περιοχή που ευθύνεται για τη ρύθμιση των συναισθημάτων και έχει συνδεθεί σε παλαιότερες έρευνες με τον εθισμό στο αλκοόλ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν επέφεραν με τεχνητό τρόπο διέγερση στους υποδοχείς της TLR4 και σε ορισμένους άλλους υποδοχείς του εγκεφάλου ώστε να μιμηθούν το συναίσθημα ευφορίας που νιώθουν όταν πίνουν όσοι καταναλώνουν περιστασιακά μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, οι μέχρι πρότινος επιρρεπείς στο ποτό ποντικοί έχαναν το ενδιαφέρον τους για το οινόπνευμα ύστερα από δυο εβδομάδες.
Μελλοντική θεραπεία
Ο επικεφαλής της έρευνας Χάρι Τζουν, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, θεωρεί ότι τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το συγκεκριμένο γονίδιο συνδέεται με την περιστασιακή άμετρη κατανάλωση οινοπνεύματος και ενδέχεται να «προσαρμόζει» νευρολογικά τους φορείς του ήδη από τη νεαρή ηλικία για τον εθισμό στο αλκοόλ.
«Η περιστασιακή άμετρη κατανάλωση αλκοόλ είναι επαχθής για τη δημόσια υγεία και χρήζει βελτιωμένων θεραπειών» δήλωσε. «Η γονιδιακή θεραπεία ίσως κατορθώσει να προσφέρει εναλλακτικές στις παρούσες ψυχολογικοκοινωνικές και φαρμακευτικές παρεμβάσεις, όμως ο εντοπισμός όλων των γονιδίων στα οποία θα πρέπει να στοχεύσουμε αποτελεί πρόκληση».
Πηγή
Πολλοί έχουν παρατηρήσει ότι η ροπή προς το αλκοόλ αποτελεί συχνά οικογενειακό «χαρακτηριστικό», κανείς όμως δεν είχε εξακριβώσει αν αυτό θα έπρεπε να αποδοθεί στην κληρονομικότητα ή στην επιρροή που ασκεί το περιβάλλον. Τώρα οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρήκαν μια απτή απόδειξη υπέρ του κληρονομικού παράγοντα σε ένα γονίδιο.
Στο κέντρο της ηδονής
Διεξάγοντας πειράματα με ποντικούς Αμερικανοί ερευνητές παρατήρησαν ότι το γονίδιο TLR4, το οποίο κωδικοποιεί για την παραγωγή μιας πρωτεΐνης στην αμυγδαλή του εγκεφάλου, συνδέεται άμεσα με την επιθυμία για υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Η αμυγδαλή _ γνωστή και ως «το κέντρο ηδονής» του εγκεφάλου _ είναι μια περιοχή που ευθύνεται για τη ρύθμιση των συναισθημάτων και έχει συνδεθεί σε παλαιότερες έρευνες με τον εθισμό στο αλκοόλ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν επέφεραν με τεχνητό τρόπο διέγερση στους υποδοχείς της TLR4 και σε ορισμένους άλλους υποδοχείς του εγκεφάλου ώστε να μιμηθούν το συναίσθημα ευφορίας που νιώθουν όταν πίνουν όσοι καταναλώνουν περιστασιακά μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, οι μέχρι πρότινος επιρρεπείς στο ποτό ποντικοί έχαναν το ενδιαφέρον τους για το οινόπνευμα ύστερα από δυο εβδομάδες.
Μελλοντική θεραπεία
Ο επικεφαλής της έρευνας Χάρι Τζουν, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, θεωρεί ότι τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το συγκεκριμένο γονίδιο συνδέεται με την περιστασιακή άμετρη κατανάλωση οινοπνεύματος και ενδέχεται να «προσαρμόζει» νευρολογικά τους φορείς του ήδη από τη νεαρή ηλικία για τον εθισμό στο αλκοόλ.
«Η περιστασιακή άμετρη κατανάλωση αλκοόλ είναι επαχθής για τη δημόσια υγεία και χρήζει βελτιωμένων θεραπειών» δήλωσε. «Η γονιδιακή θεραπεία ίσως κατορθώσει να προσφέρει εναλλακτικές στις παρούσες ψυχολογικοκοινωνικές και φαρμακευτικές παρεμβάσεις, όμως ο εντοπισμός όλων των γονιδίων στα οποία θα πρέπει να στοχεύσουμε αποτελεί πρόκληση».
Πηγή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
